De Obabakoak a Obaba: a adaptación caleidoscópica

Resumen

O obxecto deste artigo, no marco dos estudos filmoliterarios, é elaborar unha análise de Obaba (2005), a adaptación cinematográfica da novela de Bernardo Atxaga Obabakoak (1989) levada a cabo por Montxo Armendáriz. Préstase especial atención ao guión como ferramenta intermedia no proceso de transdución dun medio a outro, reivindicando o seu dobre papel como hipertexto do libro e hipotexto do filme. A obra de Atxaga presenta unha dificultade engadida ao tratarse dun ciclo de contos, o que leva a Armendáriz a procurar estratexias narrativas que tratan de emular algúns dos procedementos literarios, eliminando outros e engadindo novas perspectivas que afectan á focalización, o uso dos narradores e o elemento metanarrativo. De tal xeito, esta adaptación caleidoscópica e poliédrica constrúe un texto autónomo que dialoga co hipotexto literario nun universo común que comparten ambos creadores.
  • Referencias
  • Cómo citar
  • Del mismo autor
  • Métricas
Antonaya, María Luisa. 1999. «Plasmando una visión fragmentada; Obabakoak como ciclo de cuentos». Revista de Filología Hispánica 15 (1): 335-343.

Armendáriz, Montxo. 2006. Obaba / Guión de Montxo Armendáriz. Barcelona: Ediciones B.

Armendáriz, Montxo (dir.). 2005. Obaba. Oria Films.

Arnoux, Martine. 2007. «El cineasta del consenso». En Montxo Armendáriz: Itinerarios, coordinado por Hilario Rodríguez, 235-241. Madrid: Ocho y Medio.

Atxaga, Bernardo. 1987. Obabakoak. Donostia: Erein.

Atxaga, Bernardo. 1997. Obabakoak. Traducido por Bernardo Atxaga. Barcelona: Grupo Zelta.

Belategui, Oskar. 2005. «Montxo Armendáriz: «Mi sobriedad es una decisión ética»». ABC, 16 de setembro. Acceso o 14 de xuño de 2018. Web.

Casas, Quim. 2007. «Teoría de los opuestos». En Montxo Armendáriz: Itinerarios, coordinado por Hilario Rodríguez, 50-64. Madrid: Ocho y Medio.

Genette, Gérard (1962) 1989. Palimpsestos. La literatura en segundo grado. Traducido por Celia Fernández Prieto. Madrid: Taurus.

Heredero, Carlos F. 2005. «Obaba». Dirigido por 348: 28-29.

Kozloff, Sarah. 1997. Invisible Storytellers: Voice-Over Narration in American Fiction Film. Berkeley: University of California Press.

Pérez Bowie, José Antonio. 2012. Leer el cine: la teoría literaria en la teoría cinematográfica. Salamanca: Ediciones Universidad de Salamanca.

Pérez Romero, Enrique. 2007. «Obaba (2006). Vox populi dixit». En Montxo Armendáriz: Itinerarios, coordinado por Hilario Rodríguez, 168-177. Madrid: Ocho y Medio.

Piña, Begoña. «Se puede ir tras la naturaleza del misterio, pero nunca se encuentra». La Gran Ilusión. Web.

Ramadan Hanafy, Hanafy. 2002. La narrativa de Bernardo Atxaga. Análisis semiótico de Obabakoak. Tese doutoral, Universidad de Oviedo. Web.

Reviriego, Carlos. 2005. «Montxo Armendáriz: el hechicero de Obaba». El Cultural, 15 de setembro. Web.

Rodríguez, Enma. 1989. «Bernardo Atxaga: me gusta la sobriedad». El Mundo Cultura, 16 de novembro, 1.

Sánchez Noriega, José Luis. 2000. De la literatura al cine: Teoría y análisis de la adaptación. Barcelona: Paidós.

Slemon, Stephen. 1995. «Magic Realism as Postcolonial Discourse». En Magical Realism. Theory, History, Community, editado por Lois Parkinson Zamora e Wendy B. Faris, 407-426. Durham e Londres: Duke University Press.

Stam, Robert, Robert Burgoyne y Sandy Flitterman-Lewis. 1999. Nuevos conceptos de la teoría del cine: estructuralismo, semiótica, narratología, psicoanálisis, intertextualidad. Barcelona: Paidós.

Wolf, Sergio. 2001.Cine/literatura. Ritos de pasaje. Bos Aires: Paidós.
Pin, I. (2018). De Obabakoak a Obaba: a adaptación caleidoscópica. 1616: Anuario De Literatura Comparada, 8, 167–194. Recuperado a partir de https://revistas.usal.es/dos/index.php/1616_Anuario_Literatura_Comp/article/view/20729

Descargas

Los datos de descargas todavía no están disponibles.
+